احمدی، محمّدحسن.(1384). «مناسبات هنر و قدرت». بیناب (سورۀ مهر). شمارۀ 8. صص: 195- 186.
آشوری، داریوش.(1397). عرفان و رندی در شعر حافظ. چاپ پانزدهم. تهران: مرکز.
تنسر.(1354). نامۀ تنسر. به تصحیح مجتبی مینوی. چاپ دوّم. تهران: خوارزمی.
تتوی، احمد قاضی و آصف‌خان قزوینی.(1382). تاریخ الفی. محقق و مصحح غلامرضا طباطبایی مجد. تهران: علمی و فرهنگی.
حافظ‌‌ابرو، عبدالله‌ابن‌لطف‌‌الله.(1380). زبده‌‌التواریخ. جلد 1و 2. محقق و مصحح سیدکمال حاج سیدجوادی. تهران: سازمان چاپ و انتشارات فرهنگ و ارشاد اسلامی.
حافظ، شمس‌‌الدین محمّد.(1394). دیوان حافظ. بر اساس نسخۀ تصحیح شده غنی- قزوینی. به کوشش رضا کاکائی دهکردی. چاپ ششم. تهران: ققنوس.
ــــــــــــــــــــــــــــ.(1379). دیوان حافظ شیرازی بر اساس نسخه نویافته بسیار کهن. به کوشش صادق سجادی و علی بهرامیان. توضیح واژه‌‌ها و معنای ابیات کاظم برگ نیسی. تهران: فکر روز.
حسن‌‌لی، کاووس.(1385). چشمۀ خورشید؛ بازخوانی زندگی، اندیشه و سخن حافظ شیرازی. شیراز: نوید.
حسینی‌‌فسایی، حاج میرزاحسن.(1382). فارسنامه ناصری. محقق و مصحح منصور رستگار فسایی. جلد دوم. تهران: امیرکبیر.
حصوری، علی.(1390). حافظ از نگاهی دیگر. تهران: چشمه.
خرمشاهی، بهاء‌‌الدین.(1371). حافظ‌‌نامه. جلد اول. چاپ چهارم. تهران: علمی و فرهنگی.
خواجو‌‌ی‌کرمانی، محمّدبن‌علی.(1369). دیوان اشعار. به اهتمام و تصحیح احمد سهیلی‌‌خوانساری. تهران: پاژنگ.
دشتی، علی.(1353). کاخ ابداع. تهران: جاویدان.
رستگار فسائی، منصور.(1385). حافظ و پیدا و پنهان زندگی. تهران: سخن.
رستمی‌‌پور، مریم.(1397). «بازشناسی ایران باستان در فارس عصر حافظ». پایان‌‌نامۀ کارشناسی ارشد در رشته تاریخ ایران اسلامی. دانشکده ادبیات و علوم انسانی: دانشگاه شیراز.
زرکوب‌شیرازی، ابوالعباس معین‌‌الدین احمد.(1350). شیرازنامه. به‌کوشش اسماعیل واعظ جوادی. تهران: بنیاد فرهنگ ایران.
زرین‌‌کوب، عبدالحسین.(1383). از کوچۀ رندان. چاپ شانزدهم. تهران: سخن.
سلمان ساوجی، خواجه جمال‌الدین.(1336). دیوان سلمان ساوجی. به اهتمام منصور شفق. تهران: بنگاه مطبوعاتی فتحعلی‌‌شاه.
سجادی، سید صادق.(1391). «زندگی و روزگار حافظ». تهران: مرکز دایره‌‌المعارف بزرگ اسلامی.
سمرقندی، کمال‌‌الدّین عبدالرزاق.(1383). مطلع سعدین و مجمع بحرین. به اهتمام عبدالحسین نوایی. جلد اول. تهران: پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی.
شه‌‌بخش، عظیم و امید غیاثی.(1398). «شیراز عصر حافظ و چگونگی بازتولید اندیشۀ ایرانشهری». پژوهشنامۀ تاریخ‌‌های محلی ایران. سال هفتم.شمارۀ دوّم. پیاپی 14. صص: 190- 177.
صفا، ذبیح‌‌الله.(1378). تاریخ ادبیات در ایران. جلد دوم. تهران: فردوس.
عباسی، جواد و فاطمه حاجی‌‌آبادی.(1395). «وزارت در دودمان‌‌های محلی ایران در قرن هشتم هجری، از زوال ایلخانان تا برآمدن تیموریان». ایران‌‌نامه. دورۀ 2. سال 1. شمارۀ 1. صص: 198- 174.
عبید زاکانی، خواجه نظام‌الدین عبیدالله.(1354). کلیات عبید زاکانی. با مقدمه نوذر اصفهانی. تهران: طلوع.
غنی، قاسم.(1393). تاریخ عصر حافظ و تاریخ تصوف در ایران. دو مجلد. تهران: زوّار.
فتح‌‌اللهی، محمّدعلی و معصومه حسینی.(1392). «فلسفۀ سیاسی خواجه شمس‌‌الدین محمّد حافظ شیرازی». مجلۀ پژوهش‌‌های سیاست اسلامی. دورۀ 1. شمارۀ 3. صص 142- 113.
فرخی، یزدان.(1395). «تأملی دربارۀ اشتغال حافظ شیرازی در تشکیلات دیوانی». مطالعات تاریخ فرهنگی. سال 7. شمارۀ 27. صص: 62- 45.
فردوسی، ابوالقاسم.(1386). شاهنامه فردوسی. به کوشش سعید حمیدیان. چاپ دهم. تهران: قطره.
کُتُبی، محمود.(1364). تاریخ آل‌‌مظفر. مصحح و محقق عبدالحسین نوایی. تهران: امیرکبیر.
کشاورز بیضایی، محمّد.(1397). «جایگاه خاندان بدرخان شیرازی در تشکیلات دیوانی، امنیتی و انتظامی حکومت قاجاریه؛ با تأکید بر میرزا عبدالوهاب‌‌خان آصف الدوله شیرازی». مطالعات تاریخ انتظامی. سال 5. شمارۀ 16. صص: 134- 115.
لیمبرت، جان.(1386). شیراز در روزگار حافظ؛ شکوهمندی شهر ایرانی در قرون وسطی. ترجمۀ همایون صنعتی‌‌زاده. شیراز: مؤسسۀ فرهنگی و پژوهشی دانشنامه فارس با همکاری پایگاه میراث فرهنگی شهر تاریخی شیراز.
مسکوب، شاهرخ.(1394). ارمغان مور. چاپ سوّم. تهران: نی.
منصورنژاد، محمّد.(1392). «ماهیت اندیشه سیاسی رند شیراز، حافظ». علوم سیاسی. سال 16. شمارۀ 61. صص: 90- 69.
میر، محمّد تقی.(1368). بزرگان نامی پارس. چاپ 1. شیراز: انتشارات دانشگاه شیراز.
یزدی، معین‌الدّین بن جلال‌الدّین محمّد معلّم.(1326). مواهب الهی، در تاریخ آل مظفر. جلد اول. تصحیح سعید نفیسی. تهران: اقبال.
)
ارسال نظر در مورد این مقاله