منیر عسگر نژاد؛ محمدعلی گذشتی
چکیده
هنر و ادبیات، دو شکل از آفرینش است که از دیدگاه زیباییشناسی به هم پیوستهاند. هنر گاهی شکل زیباشناسانه خود را تغییر میدهد که این تغییر شکل میتواند از راه بازسازی زبان، فهم و دریافت صورت گیرد. در نگرشی میتوان ادبیات را هنر نامید، وقتی اثر ادبی ویژگیهای منحصر به فرد اثر هنری را با خود دارد، یعنی اثری ...
بیشتر
هنر و ادبیات، دو شکل از آفرینش است که از دیدگاه زیباییشناسی به هم پیوستهاند. هنر گاهی شکل زیباشناسانه خود را تغییر میدهد که این تغییر شکل میتواند از راه بازسازی زبان، فهم و دریافت صورت گیرد. در نگرشی میتوان ادبیات را هنر نامید، وقتی اثر ادبی ویژگیهای منحصر به فرد اثر هنری را با خود دارد، یعنی اثری که خلق شده و تکرارناپذیر است؛ چرا که ادبیات و هنـر بیانـگر احساس و عواطف هنرمند است و احساس و عاطفه پدیدهای است که آن را به راحتی نمیتوان بازگو و تکرار نمود. آفرینش هنری نوعی الهام است که با عقل و منطق درک نمیشود. میتوان گفت که زیبایی و جمال در هنرها یکسان است و هنر نقاشی، موسیقی و شعر رابطهای نزدیک دارند؛ زیرا از روح انسان سرچشمه میگیرند و با ماده چندان ارتباطی ندارند. این پژوهش نیز به بررسی ارتباط و اثرپذیری متقابل ادبیات و هنر پرداخته است.
