روش‌‌های تأکید کلمه در زبان فارسی

نوع مقاله : علمی و پژوهشی

نویسنده

دانشجو/دانشگاه قم

چکیده

مبحث تأکید و روش‌‌های مؤکّد کردن اقسام کلمه از جمله مسائلی است که در دستورزبان، زبان‌‌شناسی و بلاغت مطرح است. در خلال کتاب‌‌هایی که در زمینۀ دستور زبان نوشته شده، معمولاً به‌‌ صورت گذرا اشاره‌‌هایی به روش‌‌های مؤکّد کردن اقسام کلمه شده است. گاهی نیز در مقالاتی که در این زمینه نوشته شده، به‌‌صورت موردی به روش‌‌های تأکید بر یک قسمِ کلمه پرداخته شده است. در این تحقیق کوشش بر این است که پاسخی به این پرسش دهیم که اقسام کلمه در زبان فارسی چگونه مؤکّد می‌‌شوند؟ بر این مبنا با تکیه بر پژوهش‌‌های انجام شده، به شماری از روش‌‌های مؤکّد کردن اقسام کلمه اشاره شده است؛ از رهرو این بررسی دریافتیم که در زبان فارسی به منظورهای خاصِ دستوری و بلاغی،تماماقسامکلمه ـ از اسم و فعل گرفته تا شبه‌‌جمله و حتّی حروف اضافه ـ می‌‌تواند مؤکّد گردد. ضمن این‌‌که پیرامون مؤکّد کردن جمله نیز مطالبی در این مقال ارائه شده است. این مؤکّد کردن اقسام کلمه و جملات به روش‌‌های گوناگونی انجام می‌‌شود که برخی از این روش‌‌ها در گذشته کاربرد بیشتری داشته است و برخی دیگر از آنها در فارسی امروز بیشتر به کار می‌‌رود.

کلیدواژه‌ها

عنوان مقاله [English]

The emphasis of the word in Persian

نویسنده [English]

  • davood rafiei
چکیده [English]

The emphasis of the word in Persian
Highlighting various topics and methods are put forth a word, one of the issues in grammar, linguistics and rhetoric is raised. One of the characteristics of Persian language is that all forms of the word be emphatic. During written books on grammar, usually refers in passing to methods that have been put forth for the kind words. Sometimes articles have been written in the papers, case study methods emphasize a swear word will be discussed. In the present study emphasize a kind word to a number of methods based on research that has already been mentioned in this regard.
Highlighting various topics and methods are put forth a word, one of the issues in grammar, linguistics and rhetoric is raised. One of the characteristics of Persian language is that all forms of the word be emphatic. During written books on grammar, usually refers in passing to methods that have been put forth for the kind words. Sometimes articles have been written in the papers, case study methods emphasize a swear word will be discussed. In the present study emphasize a kind word to a number of methods based on research that has already been mentioned in this regard

کلیدواژه‌ها [English]

  • stress
  • urge the methods
  • Persian
  • kind word

مراجع

 
1. باباسالار، اصغر.(1392). «کاربردهای خاص «را» در برخی متون فارسی». نشریه ادب فارسی. شماره 1 (پیاپی 11). صص: 196-181.
2. بهمنی، محمّدعلی.(1390). مجموعۀ اشعار. تهران: نگاه.
3. بیهقی، ابوالفضل.(1387). تاریخ بیهقی. به تصحیح علی‌‌اکبر فیاض. تهران: هرمس.
4. حافظ.(1386). دیوان. به تصحیح محمّد قزوینی و قاسم غنی. قم: جمال.
5. خاقانی.(1393). دیوان. به تصحیح ضیاءالدین سجّادی. تهران: زوار.
6. خیام.(1378). رباعیات. تهران: شهرام.
7. خیام‌‌پور، عبدالرسول.(1373). دستور زبان فارسی. تهران: آرمان.
8. دهخدا، علی‌‌اکبر.(1388). چرند و پرند. تهران: فرهنگ جامع.
9. رودکی.(1341). محیط زندگی و احوال و اشعار رودکی. به قلم سعید نفیسی. تهران: کتابخانه ابن‌‌سینا.
10. سپهری، سهراب.(1389). هشت کتاب. اصفهان: گفتمان اندیشۀ معاصر.
11. سعدی.(1392). کلیات. به تصحیح محمّدعلی فروغی. تهران: امیرکبیر.
12. سنایی.(1385). دیوان. به تصحیح محمّدتقی مدرس رضوی. تهران: سنایی.
13. شریعت، محمّدجواد.(1375). دستور زبان فارسی. تهران: اساطیر.
14. طیب، سید محمّدتقی.(1383). «بررسی ساختارهای دستوری گونه شعری در زبان فارسی». نشریۀ دستور (ویژه‌‌نامۀ فرهنگستان). جلد اوّل. شماره اول. صص 77ـ65.
15. عطار.(1363). هیلاج‌‌نامه. به تصحیح احمد خوشنویس. تهران: سنایی.
16. فرّخزاد، فروغ.(1382). مجموعۀ اشعار. تهران: نگاه.
17. فردوسی.(1393). شاهنامه. بر اساس چاپ مسکو. به کوشش سعید حمیدیان. تهران: قطره.
18. فرشیدورد، خسرو.(1382).  دستور مفصّل امروز. تهران: سخن.
19. ـــــــــــــــــــــ .(1352). «پسوند الف ‌‌تأکید و ندا و تعجب». مجلّۀ ارمغان. دوره 42. شماره 3. صص: 202ـ194.
20. ـــــــــــــــــــــ .(1354 الف). «تأکید و قصر در زبان فارسی». مجلّۀ گوهر. شماره 29. صص: 389ـ385.
21. ـــــــــــــــــــــ .(1354 ب). «تأکید و قصر در زبان فارسی». مجلّۀ گوهر. شماره 30. صص: 492ـ488.
22. ـــــــــــــــــــــ .(1354 ج). «تأکید و قصر در زبان فارسی». مجلّۀ گوهر. شماره 31.  صص: 584ـ579.
23. قلی‌‌زاده، حیدر.(1380). مشکلات ساختاری ترجمۀ قرآن کریم. تبریز: مؤسسۀ تحقیقات علوم اسلامی ـ انسانی دانشگاه تبریز.
24. مشیری، فریدون.(1380). بازتاب نفس صبحدمان. تهران: چشمه.
25. منزوی، حسین.(1377). از کهربا و کافور. چاپ اول. تهران: کتاب زمان.
26. مولانا، جلال الدین.(1386). مثنوی معنوی. به تصحیح رینولد نیکلسون. تهران: هرمس.
27. ــــــــــــــــــ .(1388). غزلیات شمس. گزینش محمّدرضا شفیعی‌‌کدکنی. تهران: سخن.
28. مهرآوران، محمود.(1396). سامان سخن، مباحثی درباره زبان و دستور زبان فارسی. چاپ سوم. قم: مرکز بین‌‌المللی جامعه المصطفی‌‌العالمیه.
29. ناتل خانلری، پرویز.(1365). تاریخ زبان فارسی. جلد 2 و 3. تهران: نشر نو.
30. ـــــــــــــــــــــــ .(1373). وزن شعر فارسی. تهران: توس.
31. نجّاریان، محمّدرضا؛ جوادی‌‌نیک، آمنه.(1392). «شیوه‌‌های تأکید در فارسی و عربی». نشریۀ ادب و زبان دانشگاه شهید باهنر کرمان. شماره 34. صص: 376ـ353.
32. نجم‌‌الدین رازی.(1373). مرصادالعباد. به تصحیح محمّدامین ریاحی. تهران: علمی.
33. نظامی.(1965). لیلی و مجنون. آکادمی علوم اتحاد شوروی (سابق). اداره انتشارات دانش.
34. وحیدیان‌‌کامیار، تقی.(1385). «ضمیر مشترک یا ضمیر شخصی و ضمیر تأکیدی». نامۀ فرهنگستان. شماره 30. صص: 103ـ95.
ارسال نظر در مورد این مقاله
CAPTCHA Image

فایل ها

هم رسانی

ارجاع به این مقاله

آمار