Synesthesia Place and Role in Kadkani Poetry Shafi'i

Document Type : Academicm and Research

Author

Abstract

Synesthesia is one of the visualization techniques in which the affairs related to one of the senses are blended with sense-related matters of another sense. This method can be observed in Persian poetry occasionally in some periods and frequently in others. One of the periods during which this method has been welcomed by poets is the modern era and some poets like Forough Farrokhzad, Sohrab Sepehri, and Shafi'i Kadkani benefitted from this approach.
In this paper, the use of synesthesia in Shafi'i Kadkani poetry was analyzed. To this end, some samples from his collection of poetry “Ayenei Baraye Sedaha” (A Mirror for Sounds) and “Hezareh Dovom Ahoye Kohi” (the Second Millennium of Deer) and the poems published in numbers 74, 92, and 98 of the magazine Bokhara were extracted, classified and analyzed. High frequency of samples, mostly creative and original in nature, proves this approach to be a stylistic feature of Shafi'i Kadkani poetry. In the compounds, from among the five senses, sight is presented most abundantly and the most dramatic combinations are provided intermingling colors, specifically the ‘green’ color, with other senses. This issue is closely related to some intellectual background of Shafi'i’ s poetry like naturalism, interest in mysticism and Sufi literature as well as the spirit of hope, enthusiasm, and vitality in the poems.

Keywords

References

 
1. قرآن کریم.
2. ارسطو.(1389). دربارۀ نفس. ترجمۀ علی‌‌مراد داوودی. تهران: انتشارات حکمت.
3. بهشتی، احمد و نجاتی، محمّد.(1389). «تبیین وجودی و معرفتی حس مشترک در فلسفۀ اسلامی». مجلۀ معرفت فلسفی. سال هشتم. شمارۀ دوم. صص: 93ـ71.
4. بهمنی‌مطلق، حجت‌الله.(1392) «بازتاب میراث ادب صوفیّه در شعر شفیعی‌کدکنی». هشتمین همایش انجمن ترویج زبان و ادب فارسی. سیزدهم تا پانزدهم شهریور ماه. دانشگاه زنجان.
5. پورنامداریان، تقی.(1389). خانه‌ام ابری است (شعر نیما از سنّت تا تجدّد). تهران: مروارید.
6. ــــــــــــــــــــــ .(1390). عقل سرخ، شرح و تأویل داستان‌های سهروردی. تهران: سخن.
7. خاقانی شروانی.(1372). دیوان. به کوشش ضیاءالدین سجّادی. تهران: زوّار.
8. دهخدا، علی‌اکبر.(1374). امثال و حکم. 5جلد. تهران: امیرکبیر.
9. شفیعی‌کدکنی، محمّدرضا.(1368 الف). موسیقی شعر. تهران : آگاه.
10. ـــــــــــــــــــــــــــــــ .(1368 ب). شاعرآینه‌ها. تهران: آگاه.
11. ـــــــــــــــــــــــــــــــ .(1376). هزارۀ دوم آهوی کوهی. تهران: سخن.
12. ـــــــــــــــــــــــــــــــ .(1379). آیینه‌ای برای صداها. تهران: سخن.
13. ـــــــــــــــــــــــــــــــ .(1389). «این روزها بهار و بنفشه... (چهل و یک شعر عیدی شفیعی‌‌کدکنی به دوستداران شعر فارسی)». مجلّۀ بخارا. شماره 74. سال یازدهم. صص: 35ـ11.
14. ــــــــــــــــــــــــــــــ .(1392 الف). زبان شعر در نثر صوفیانه. تهران: سخن.
15. ــــــــــــــــــــــــــــــ .(1392 ب). «در لحظۀ حضور». مجلّۀ بخارا. شماره‌92. سال پانزدهم. صص: 35ـ8.
16. ــــــــــــــــــــــــــــ .(1392 ج). جهان در مقدم صبح بهاران (یک صد و یک شعر منتشر نشده). «مجلّۀ بخارا». شمارۀ 98. سال پانزدهم. صص: 59ـ6.
17. عطار نیشابوری .(1383). منطق‌الطیر. مقدمه، تصحیح و تعلیقات محمّدرضا شفیعی‌کدکنی. تهران: سخن.
18. ـــــــــــــــــــ .(1388). تذکره‌الاولیا. تصحیح نیکلسون. تهران: هرمس.
19. فرّخزاد، فروغ.(1377). دیوان اشعار؛ به همراه نگرشی بر زندگی، احوال و آثار او. به کوشش بهروز جلالی. تهران: مروارید.
20. فردوسی، ابوالقاسم.(1386). شاهنامه. به کوشش جلال خالقی‌‌مطلق. تهران: مرکز دایره‌‌المعارف بزرگ اسلامی.
21. قشیری، ابوالقاسم.(1374). ترجمۀ رسالۀ قشیریّه. با تصحیح و استدراکات بدیع‌الزمان فروزانفر. تهران: شرکت انتشارات علمی و فرهنگی.
22. معتمدی، غلامحسین و یاسمی، محمّدتقی.(1368). «وحدت حواس و آفرینش هنری». ماهنامه دنیای سخن. شماره 27 مرداد ـ شهریور. صص: 55ـ51.
23. مولوی، جلال‌الدین محمد.(1380). مثنوی معنوی. تصحیح عبدالکریم سروش. تهران: علمی فرهنگی.
24. ـــــــــــــــــــــــــــــــ .(1385).کلیات شمس‌‌تبریزی. تهران: امیرکبیر.
25. نسفی، عزیزالدین.(1386). کتاب الانسان الکامل. با تصحیح و مقدمۀ ماریژان موله. تهران: انتشارات طهوری.
 
 
Send comment about this article
CAPTCHA Image

Files

Share

How to cite

Statistics