میثم زارع
چکیده
بزرگ علوی یکی از پیشگامان داستان‌‌نویس ایران است که مانند همه نویسندگان در نوشته‌‌های خود از علم بیان به ویژه رکن مهم آن ـ تشبیه ـ سود جسته‌‌است. در این نوشتار تلاش بر این است تا از طریق روش توصیفی ـ تحلیلی، تشبیهاتی که علوی در دو مجموعه داستان «چمدان» و «ورق پاره‌‌های زندان» به کار برده است، مورد بررسی قرار ...
بیشتر
بزرگ علوی یکی از پیشگامان داستان‌‌نویس ایران است که مانند همه نویسندگان در نوشته‌‌های خود از علم بیان به ویژه رکن مهم آن ـ تشبیه ـ سود جسته‌‌است. در این نوشتار تلاش بر این است تا از طریق روش توصیفی ـ تحلیلی، تشبیهاتی که علوی در دو مجموعه داستان «چمدان» و «ورق پاره‌‌های زندان» به کار برده است، مورد بررسی قرار گیرد. علوی در داستان «چمدان» که دید چپگرایانۀ آشکاری ندارد، تشبیهاتش بیشتر معطوف به توصیف زنان و طبیعت است؛ اما در «ورق پاره‌‌های زندان»، تشبیهاتش بیشتر با زمینۀ اندیشه چپی همراه است و میتوان ردپای اندیشۀ مارکسیستی را در آن دید. علوی در تشبیهات بیشتر به توصیف اشخاص، زندان، اشیا و... پرداخته است. «تشبیه مرکب» نیز بیشتر تشبیهات آثار بزرگ علوی را شامل میشوند.
